Emoties en gedachten, ze stromen door ons heen, vaak verketterd maar zo wezenlijk als deel van de Levenskracht zelf. Ze komen, ze gaan, veranderen van kleur, van intensiteit. Hoe rijk en waardevol!
Ze geven ons de kans om diep in onszelf te voelen, om die pure, onmiskenbare menselijke ervaring te doorleven. Ze nodigen ons uit om te Weten wat het betekent om ‘hier’ mens te zijn, in dit lichaam, met dit hart dat klopt en dit brein dat gedachten produceert.
Afbeelding van Andrew Tarsukoff via Pixabay
Kostbare instrumenten
Dus hoe is het als we deze emoties en gedachten als instrumenten kunnen zien? Als richtingaanwijzers van de ziel. Ze laten ons zien waar we zijn, hoe we ons verhouden tot ons diepere Zelf. Soms zijn ze zacht en fluisterend, andere keren zijn ze intens, bijna overweldigend. Soms ervaren we ze als een geruststellend teken dat we in lijn zijn met wie we in wezen zijn, een andere keer wijzen ze ons op de delen van onszelf waar we uit balans zijn geraakt en het leven door een angstbril bekijken. Maar altijd altijd, bieden ze ons de kans om opnieuw af te stemmen, onszelf uit te lijnen als kleine mens met de grote krachten van de kosmos, die in ieder van ons zit.
Het lichaam, die prachtige fysieke vorm die ons hier draagt, ervaart al die emoties en gedachten met zijn sensaties. Ons lijf is een oneindig geavanceerd kompas dat ons wijst naar wat het leven van ons vraagt en onze ziel ons influistert.
Onsterfelijk en vrij
De ziel beschouwt gedachten, emoties en sensaties daarom als kostbaar en waardevol. Maar weet ook dat zij (hij) zelf niets van dat alles is. Want de ziel, die onsterfelijke kern, is vrij van gedachten en emoties en niet in een vorm te vangen. Ze omarmt ze, gebruikt ze, maar identificeert zich er nooit mee.
De uitnodiging is om te ervaren, om te voelen, maar altijd met het zachte besef dat jij zoveel meer bent dan dat. Je bent de ziel die door deze menselijke reis beweegt, en iedere seconde, iedere ervaring, is een zegen. Liefs, Nynke
Geef een reactie