Jezelf op laten gaan in het moment… het lijkt zo simpel, maar de spanning die het oproept is vaak zo voelbaar. Ons denken grijpt telkens weer naar het verleden of de toekomst, herhaalt en spint draden tussen wat was en wat misschien zal zijn. Waarom? Het voelt veilig. We denken het leven onder controle te hebben, het overzicht te bewaren.
Toch blijft er een rusteloosheid onder die eindeloze stroom van gedachten, een zoektocht naar rust die daar niet te vinden is. We blijven in beweging – verleden-toekomst, toekomst-verleden – een dans die het hier en nu vaak aan ons voorbij laat gaan.
Een moment van niks
En als daar dan ineens een moment van niks is dat ons overvalt, komt het leven eventjes in al zijn eenvoud en puurheid binnen. Je hoort een vogel fluiten, ziet het licht door de bomen breken, voelt een connectie in iemands ogen. Tijd is verdwenen. Een stil hoofd, een pauze in het denken.
Voor een fractie van een seconde ben je helemaal hier. Tot het denken onherroepelijk weer in actie komt en onmiddellijk de regie herpakt: verleden-toekomst, toekomst-verleden… de zoemende is weer teruggekeerd en grijpt je, vaak zonder er erg in te hebben. Het is zo vanzelf…sprekend.
Afbeelding van Harald Lepisk via Pixabay
Verdwijnen en werkelijk leven
In die korte ogenblikken dat het Nu ons overvalt, raakt ons ego haar diepste angst: iets dat voelt als verdwijnend, als een mini-dood. De angst om niet te bestaan duikt op al is het ons niet helder wat dat dan zou betekenen.
Tegelijkertijd, juist in díe momenten, voelen we wat levend zijn werkelijk betekent. Niet door te denken, niet door controle, maar door het verdwijnen in het Nu, ervaren we het leven in al haar volheid en is er eindelijk een besef van hoe immens en onsterfelijk we zijn.
Wat houdt ons tegen om die volledigheid van het Nu toe te laten, Nu? Om dat denken even niet te voeden maar onszelf te verliezen in gewaarzijn van wat is, en het vertrouwen in het ontvouwen, zonder te weten wat dat brengt?
Het leven stroomt voortdurend door ons heen, zonder vastigheid, zonder eindpunt. Alles komt en gaat, bloeit en sterft, en wij kunnen niet anders dan gewoon meebewegen, omdat we het leven zelf zíjn. Geef jezelf het leven cadeau, in ieder Nu, helder, met een hoofd vol rust en een hart vol aanwezigheid. Liefs en een mooie nieuwe week, Nynke
Geef een reactie