Op een Li groep kwam ik een oproep tegen om mee te werken aan een promotie-onderzoek. De promovendus is Ralph van den Bosch en zijn begeleider is Prof. Dr. T. Taris aan de Universiteit Utrecht. (By the way: aanmelden voor deelname kan via http://www.dilemmafoundation.nl/onderzoek)
Er worden vier vragen gesteld in de oproep: Hoe kunnen organisaties actief sturen op productieve en vitale medewerkers? Welke rol speelt het management hierbij? Wat betekent dit onder druk van stress op het werk? En welke rol speelt authentieke werkbeleving hierbij?
De oproep triggert en roept veel vragen bij me op. Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe flow in organisaties eruit ziet bijvoorbeeld. Is het dan noodzakelijk dat alle leden van de organisatie flow ervaren? Wat ervaren die mensen dan precies? En wat is de ‘authentieke werkbeleving’ ? De Van Dale zegt over ‘authentiek’: betrouwbaar, geloofwaardig; echt. Dus dan zou je je werk als zodanig beleven. En een vitale medewerker, is dat iemand die zich (bijna) nooit ziek meldt? Dat scheelt in ieder geval wel een stukje productiviteit denk ik omdat zo iemand vaker aanwezig is dan wanneer hij of zij ziek thuis is. Of niet? Of zijn veel werknemers in organisaties aanwezig zonder productief te zijn?
Een andere vraag die bij me opkomt is de reden van de promovendus voor zijn onderzoek. Ik ga naar de website van de dilemmafoundation en lees: “Dit onderzoek, uitgevoerd door de Universiteit Utrecht in samenwerking met DilemmaFoundation, heeft tot doel inzicht te bieden in welke eigenschappen en kenmerken van persoon en omgeving bijdragen aan de productiviteit en vitaliteit van medewerkers.” Hieruit haal ik dat het dus niet zozeer primair over authenticiteit en flow in organisaties gaat, zoals de oproep op Li aangeeft, maar over vitaliteit en productiviteit van medewerkers. Of zijn authenticiteit en flow in organisaties daarvoor een voorwaarde? En wat wil de promovendus daar dan mee aantonen? Heeft hij er belang bij dat organisaties weten hoe ze hun productiviteit kunnen vergroten?
Lezend op de site van www.dilemmafoundation.nl lees ik: “DilemmaFoundation initiëert, stimuleert, faciliteert en praktiseert, zowel kwalitatief als kwantitatief, onderzoek naar gedrag van mensen in een sociaal-economische context. Dit geschiedt veelal op eigen initiatief, anticiperend op maatschappelijke ontwikkelingen of op verzoek van overheid of bedrijfsleven. Resultaten van onderzoek leiden veelal tot concrete inzichten welke basis zijn voor productontwikkeling en nieuwe vormen van dienstverlening.”
Ok, de Dilemmafoundation verleent diensten en verricht onderzoek en ze heeft een visie op ontwikkelen. Daarin schrijft ze: “Wij, onderzoekers van DilemmaFoundation en medewerkers van DilemmaManager stimuleren en ondersteunen mensen om zelf de regie te voeren in het maken van keuzes ten aanzien van hun persoonlijke ontwikkeling in de context van werk en werkbevlogenheid.” Dat laatste woord, ook weer bijzonder.
Dus als ik het goed begrijp dienen de uitkomsten van dit onderzoek twee kanten: werknemers worden ondersteund in hun persoonlijke ontwikkeling gerelateerd aan hun werk zodat ze daar bevlogen in zijn en daarmee productiever. En werkgevers worden geholpen met handvatten die als promotie-onderzoek, dus wetenschappelijk, worden gepresenteerd, om werknemers inderdaad op de juiste manier te ondersteunen, waardoor hun totale productie, en dus hun winst, stijgt. Dat ziet eruit als win-win.
Ik ben heel erg benieuwd naar de uitkomsten van het onderzoek en ga dus meedoen. Want geld verdienen is nog steeds het primaire doel van verreweg de meeste organisaties. En dat lijkt zich ook nog steeds moeilijk te verbinden met de focus op aandacht, ondersteuning en ontwikkeling van (mede)mensen. Gaat dit onderzoek de of een brug slaan tussen groei via geld en groei door persoonlijke ontwikkeling? Niet of-of maar en-en? Of ontwikkelt winstgroei zich tot een andere maatstaf dan we nu gewend zijn?
Geef een antwoord