Of: de 3,5,7.9 of 13 tips voor… vul maar in: geluk, een droombaan, meer omzet, een gezonder leven, of juist het voorkomen van…, nou ja, gewoon dat wat je niet wilt, zoals een burnout of een vastgeroeste relatie. Kortom iets dat we door de bank genomen allemaal willen of juist willen vermijden.
Waarom heeft dit zo’n sterke aantrekkingskracht, die stappen? Dat is wat ik me afvraag. Ook bij mij. Wanneer ik ergens niet sterk in ben, zoals in marketing, of in het (effectief?!) gebruik van sociale media, dan trekt een oproep als hierboven onmiddellijk mijn aandacht en klik ik vaak door. Waarom?
Het geeft me het idee houvast te hebben in iets dat voor mij complex is. Dat denk ik. Ik ga de lastige materie behapbaar en overzichtelijk maken door gewoon een aantal, niet teveel maar een overzichtelijk aantal, stappen te volgen. En, ik geloof op dat moment ook dat, wanneer ik begin bij stap 1 en eindig bij stap ‘zoveel’, ik het gewenste resultaat gewoon heb bereikt. Heel simpel. Kan niet missen! Ik hoef er niets voor te doen.
Ahum, zo blijkt het niet te werken. Keer op keer blijken de stappen mij te leiden naar… mezelf, vooral naar mezelf. Zelfs bij elke stap kijk ik in de spiegel en word ik (door mezelf) geconfronteerd met vragen over de te nemen stap: Waarom zet ik deze stap? Voelt het wel goed? Past het wel bij me? Waarom zet ik niet die andere stap? Maar wat nou als…? Dus kom ik geen stap verder.
Kennelijk zoek ik ander houvast. Stiekem dacht ik dat iets dat me werd aangereikt, mijn probleem wel voor me zou oplossen. Nee, ik leef zelf! en ben zelf verantwoordelijk voor mijn geluk, mijn droombaan, mijn omzet, mijn gezondheid, mijn burnout, mijn relatie en al die andere dingen die ik tegenkom. Hoe behulpzaam het lezen van sommige tips ook kan zijn, mijn ervaring is dat het nooit de weg is van start naar resultaat. Het geldt misschien voor een bepaalde periode of het werkt zolang ik er waarde aan hecht. En het kan werken in een bepaalde context, zoals in een groep gelijkgestemden waarin we elkaar versterken in de stappen. Maar altijd komt dat moment dat ik merk: hmm, het systeem achter de stappen ‘klopt’ niet meer. De werkelijkheid is toch ingewikkelder.
En dan ben ik weer terug bij mezelf: wat nu? Dat teruggeworpen worden op mij, is het allermoeilijkste dat er is. Uiteindelijk ben ik weer aan zet en bepaal ik de volgende stap en het succes ervan. En… gooi ik mijn ziel en zaligheid in die stap, dan gebeurt er iets! Dan gaan deuren open, komen gesprekken op gang, ontmoet ik mensen die me verder helpen, krijg ik inzichten die baanbrekend blijken. Dat geeft houvast!
Alleen hoe houd ik dat vast? Of moet ik juist loslaten? Hoe blijf ik me helemaal in iets geven? Bestaat er zoiets als: de 7 stappen naar mijn ziel en zaligheid? Ik weet het niet. Ik heb ze nog niet kunnen ontdekken. Ook niet in die vele gesprekken die ik met mensen voer over hun vraag of probleem. Of de interviews over authenticiteit.
Maar als er iets is dat in alle gesprekken met mensen en met mezelf terugkeert, is het liefde. Liefde als in de omarming van een kind door de ouder. Zulke liefde. Zonder vragen, voorwaarden of restricties. Is dat het geheim van authentiek zijn? En kunnen we er altijd bij?
Geef een antwoord