Het is alweer een week of zes dat we hier wonen, Kees en ik.
Lemmer kende ik niet. Het dorp van mijn jeugd, weliswaar in Friesland, had geen toerisme, geen bootjes en geen Hollanders. Het was een stuk Friesland, waar wij als ‘import’, rare mensen waren en bleven.
Mijn keuze voor Amsterdam 27 jaar geleden was dan ook niet heel vreemd. Import is daar immers net zo eigen als de oorspronkelijke Amsterdammer en de stad heeft haar rare mensen leren koesteren. Het is een van de redenen waardoor ze floreert.
Nu ben ik hier. En het is alsof ik er alweer een paar jaar op heb zitten. Tijdens mijn eerste netwerk-ontbijt bij de plaatstelijke flexpek A la Mer (van toen het hier nog Noordzee heette), werd dat bevestigd. Ik werd overgeslagen bij het voorstellen van de ‘nieuwelingen’. “Oh sorry, ik had het idee dat je hier al was….”
Een naadloze ‘move’, deze verhuizing waarbij ik heel bewust heb ervaren hoe het is om je hoofd in dienst te laten zijn van iets krachtigers, iets dat leidend is. Van daaruit komt de sturing en het hoofd doet de regeldingen, de todo-lijstjes. Dan lijken dingen vanzelf te gaan.
Vraag me niet om dat in een stappenplan te gieten of te komen met de vijf tips: ik heb ze niet. Heel eerlijk, als ik op dit moment moet verhuizen, weet ik niet of het opnieuw zo verloopt. Waarschijnlijk weet ik me dan minder goed over te geven aan het vertrouwen dat ik klaar ben voor een volgende stap. “Zo snel alweer?” Dat kan mijn hoofd waarschijnlijk niet rijmen en het gaat managen. Niks overgave.
Ok, toch één tip dan: overgave dus, vertrouwen op de ‘zin’ van wat zich aandient, daarmee laveren en de nodige stappen zetten, ook al lijkt er geen doel of punt op de horizon. Overgeven opent me en wanneer ik opensta, kan ik ontvangen welk pad ik loop. Zoiets als navigeren in contact met de satelliet.
Dat is eigenlijk het enige dat ik als leidend principe ervaar in mijn leven: open of dicht. Ik ervaar mensen dan respectievelijk in verbinding met ‘hun satelliet’, iets leidends, hogers of hoe ze het ook noemen of ik ervaar ze gesloten, levend vanuit hun controlecentrum: het hoofd. Heel simpel eigenlijk.
Friesland is rijk aan ‘spirit’. Andere werkelijkheden zijn hier, voor hen die (ervoor) openstaan, niet ingewikkeld of hoogdravend. Of het nou over engelen, overledenen die zich melden, buitenaardsen, healing, aura’s en chakra’s of lichtwerk gaat: het wordt bij de kop gepakt zonder gedoe of zij-igheid. Zonder glamour, of zoals ze hier zeggen: zonder glemmer. En daarmee maakt het gewoon deel uit van de realiteit die er al was. Verfrissend.
Hier bouw ik ook verder aan mijn werk als soul toucher, of opener. Mijn eigen openheid (vaak genoeg ook míjn klus) is wat ik kan beïnvloeden. In resonantie met mij, kan de ander zich overgeven en openstellen. Dat maakt het leven lichter. Het navigeert makkelijker: antwoorden vinden de vragen die men heeft en oplossingen hun problemen. Al vindt onze ‘projectmanager’, het hoofd, dat processen van groei en ontwikkeling vaak te lang duren.
Wie weet, zie ik je hier. Wees welkom. En Amsterdam, als een soort ouderlijk nest dat verlaten moest worden om verder te kunnen ontwikkelen, blijft op dit moment gemiddeld een keer per week een plek om ook te zijn. Dus ook daar: nog steeds welkom. Mail of bel gewoon. Dan maken we een afspraak. Groet van Nynke
Geef een antwoord