2023 is nog maar net begonnen. Misschien is een nieuwjaarswens nog wel op z’n plaats. Bij deze dan: ik wens je die lente! Het in bloei komen van alles wat er in je is. En daar ga ik het ook over hebben.
Met de start van dit jaar lijkt het of we die (weder)geboorte van ons als mens, die overgang naar een nieuwe cultuur met een ander soort mens, een extra impuls zijn gaan geven. Een volgende barenswee, als een duw de goede kant op.
We barsten open
En wat is de goede kant dan? Want dat betekent dat er een foute kant naast staat, of zelfs tegenover. Tja, polariteiten zijn er nog wel even. Maar het goede in de ontwikkeling die ik in veel van ons ervaar, is dat als het ware al die zo lang opgeslagen latente gaven in zoveel mensen, nú naar buiten willen. Alsof er, net als in de lente, allerlei bloemknoppen openbarsten of in ieder geval op knappen staan. Niet alleen met mooie gaven maar ook met de erváring van eenheid, van dat wat ons allemaal verbindt, heel reëel. En daarmee komt de invoelendheid naar de ander, naar de dieren- en plantenwereld en naar de schoonheid van de aarde als geheel.
Afbeelding van Annette Meyer via Pixabay
Concreet aan de slag
Het lijkt erop alsof de spirituele woo-woo-buzz, die van alles heeft beloofd: licht en liefde in een vredige, sprookjesachtige wereld waar alles samen danst en zingt van vreugde…, stiller wordt. Er is zoveel gerijpt in ons over wat eenheid en liefde nou wérkelijk inhoudt, dat iets in ons heel concreet aan de slag wil gaan en ook zál gaan met wat er nodig is om onze mooie aarde schoon te maken, verbindingen te creëren tussen culturen, religies en manieren van denken. Maar ook met het handen en voeten geven van hoe de kinderen van nu (die van die nieuwe cultuur) willen leren, hoe we zorg kunnen verlenen waarbij ons lichaam méé mag doen en hoe we onze samenleving, van groot naar klein, kunnen bestieren. Dus hoe we ons bestuur zo kunnen invullen dat de natuurlijk orde die in alles zit wat bestaat, leidend wordt, in plaats van die angst voor tekort in de mens.
En dan kun je zeggen: maar dit is toch al jaren of liever decennia aan de gang? Ja, zeker! Dat is ook zo en de geboorte van die nieuwe mens is daarmee ook een pittige bevalling. Maar de barensweeën komen sneller na elkaar en ook de start van dit nieuwe jaar lijkt er eentje te zijn. Alsof de deur naar de ziel in veel mensen open wordt geblazen en dat, wat al die lange jaren van ontwaken slechts een belofte leek te blijven in woo-woo-land, nu tastbaar mag worden.
De natuurlijke orde
En het ‘mag’ worden past dan weer zo mooi in die natuurlijke orde die zit in alles wat leeft. Waarom gebeuren dingen wanneer ze gebeuren? Omdat het leven in essentie heel ordelijk verloopt. En wij lopen daar, zodra we ervoor openstaan, mee in de pas. Niet dat je ooit uit de pas kunt lopen, maar als je de onderliggende orde niet ervaart, in je lijf, je gevoels- en gedachtenwereld, dan ervaar je chaos en lijk je nooit op tijd te zijn.
Wat nu (natuurlijk) aan de orde is, is precies dat wat we zien gebeuren: de afbraak van wat niet meer dient en de (voorzichtige) opbouw van wat er wil ontstaan. En een belangrijk onderdeel daarin in mijn beleving, is het openbarsten van zoveel bloemknoppen. Zoveel lichtwerkers (eigenlijk best een mooie naam) die ervaren hoe rijp ze zijn om nu ook heel pragmatisch aan de slag te gaan met hun helende handen, hun invoelende gaven, hun resonerende stem en hun heldere visie.
Helder zien, horen, voelen, ruiken en weten komen uit de verdomhoek en nemen ‘gewoon’ hun plek in, overal waar het nieuwe bezig is vorm aan te nemen. Hogere inspiratie borrelt op als welkome fonteintjes in de geestelijke woestijn die de aarde geworden is, waarmee ideeën tot leven kunnen komen, die tot nu toe werden afgeserveerd als belachelijk of een fabeltje.
Wat leeft er in jou?
Wat leeft er in jou? Wat wil er mani-fest worden via jou ‘mani’, jouw handen? Waar voel jij je rijp voor? Of misschien is de vraag: wat in jou heeft er voeding nodig om je bloemknop volledig te vullen? En welke voeding is dat dan? Misschien weet je de antwoorden niet meteen maar gun jezelf de tijd en de ruimte om met deze wee te beseffen hoe waarachtig het is wat jij bij je draagt en wat je je hele leven al voelt als kostbaar. Het is er en het wil het licht zien en als licht aan het werk zijn, exact op jouw plek in de orde der dingen. Liefs, Nynke
PS: Die natuurlijke orde in jou, dat wat naar buiten wil komen op haar/zijn eigen tijd, vraagt je aandacht in deze snelle wereld. Het vraagt momenten van stilte en naar binnen keren om er contact mee te maken. De enige die het echt vorm kan geven, ben je natuurlijk zelf. Én er zijn wegwijzers, op-weg-helpers, in de vorm van healings, readings, systemen etc. Zelf vind ik de Gene Keys een prachtig zuiver en veelzeggend systeem of instrument. Raakt het je? Je bent welkom voor een sessie door jouw sleutels!
Geef een antwoord