In een wekelijkse bijeenkomst via zoom, met mensen uit allerlei landen, beginnen we altijd met een check-in. Er is geen ‘voorzitter’ of een ander type groepsleider. Het is een platte club. Dus is die check-in er eentje waar het woord wordt genomen en niet zozeer gegeven. Meestal dient de eerste zich wel snel aan. En volgt daarop een tweede. Maar dan… doodse stilte. Er gebeurt niets, behalve dan in ieders hoofd, lichaam en gevoel, vermoed ik, wat niemand van elkaar weet. Heel spannend is dat.
Ik betrapte mezelf in het begin soms op gedachten als: jee, zo gaat die anderhalf uur wel erg snel voorbij. Kom op nou! Zonder zélf dan meteen het woord te nemen overigens: dat is de bange mens in mij die geen afwijzing waagt, noch de spanning van de stilte goed kan uithouden. Want wij mensen (maar misschien jij niet) vullen stiltes graag op, om maar het idee van controle te hebben.
Wie regelt dat toch?
Wanneer de stilte dan haar hoogtepunt bereikt, neemt de derde het woord. Opeens gaat de sneeuwbal rollen. En, hoe hoog het ‘talking stick-principe’ ook in het vaandel staat, (waarbij iedereen luistert en de spreker laten spreken tot hij/zij het woord teruglegt in de groep), als de sneeuwbal rolt, wil iedereen graag bijdragen en begint men elkaar soms bijna af te breken in de laatste zin. Een heel bijzonder proces. En ook grappig dat dit meestal hetzelfde ritme volgt. Wie regelt dat toch?
Durven we erop te vertrouwen?
Het niet-regelen is de sleutel in dit proces. Want op een hoger niveau, in energielagen van ons die we vaak nog niet zo goed kennen, is er zéker een bepaalde orde in dit schijnbaar ongeordende gebeuren. De kunst is te laten gebeuren wat er gebeurt vanuit die stilte, dat niet weten, waarbij wij alleen maar gehoor hoeven te geven aan dat duwtje af en toe, die subtiele ‘go’ vanuit die hogere/ijlere energie. Noem het een ingeving, of je intuïtie.
Het lijkt uit het niets te komen, dat duwtje. En wat we als het niets bestempelen, is natuurlijk… het alles: het universum, de verzameling universa, de kosmos, het alles wat bestaat, de bron. Daar komt het vandaan. Maar durven we daarop te vertrouwen?
Een knipoog naar het Licht
Mensen die lekker in hun vel zitten, beschrijven vaak een soort flow, waarin ze niks lijken te plannen en alles gewoon gebeurt, vaak tot hun grote verrassing. Zo sprak ik een fotograaf die een gratis fotosessie aanbood. In ruil bood ik een gratis Soul Plan reading aan waarop hij zei: “Het klinkt heel interessant wat je vertelt maar volgens mij leef ik mijn Soul Plan al. Ik wist niet dat ik fotograaf wilde worden en ik ben het. Ik wist ook niet dat ik een boek ging schrijven maar ik heb het wel gedaan. Alles komt naar me toe in het leven en het gebeurt gewoon.” Ik kon alleen maar ‘ja’ knikken. Juist je zielsplan ontvouwt zich het liefst zónder bewuste planning. Zijn boek draagt vast niet voor niets de titel ‘Een knipoog naar het Licht’*. Al zal hij mijn interpretatie ervan niet delen vermoed ik, na een vluchtige kijk op zijn website. (*https://www.daklu.nl/)
Uit het niets
In mijn eigen leventje komt er geregeld iets uit het niets: een belletje of bericht van iemand (waaraan ik vaak wel even zat te denken), dit huis waarin ik nu woon, een aanbod om me ergens mee te helpen bijvoorbeeld. Maar, het meest wonderlijke vind ik dat mijn klanten ook uit het niets komen. Businesscoaches werden gek van mijn weigering hun strategie te volgen. En ik werd gek van hun vasthoudendheid áán die strategie. Toch wilde mijn bange ik ze betalen omdat ze dacht dat strategie zou leiden naar financiële rust. Maar, mijn rust, financieel of anderszins, komt uit dat grote niets weet ik nu. Want daar komt exact vandaan wat ik nodig heb! Dus mijn wanhopige uitleg aan die businesscoaches over hoe een strategie me beknelde in wat ik wilde, sneed echt wel hout en was niet pure koppigheid. Alleen begreep ik dat dus pas veel later.
Afbeelding van Munruthel via Pixabay
De stilte
Punt is dat het Niets niet luistert naar die uitspraak: “Ik wil… Ik wil…!” Niet van mij, niet van jou, van niemand. Dat is de taal van de bange mens, die zoekt naar zekerheid. En een bang mens kan, vice versa, de taal van het niets niet verstaan. Gevolg: totale miscommunicatie! Tot het moment dat de bange mens het opgeeft om de eigen wil op te leggen, al is het maar voor een paar minuten, misschien zelfs maar een paar seconden. De bange mens wordt stil in het niet meer weten.
En in die stilte is daar… het Niets, opeens, uit het niets. Prachtig! Daarin komt een gesprek op gang, tussen de bange mens en het Niets. Een voelend, wetend gesprek, zonder woorden. De bange mens heeft opeens geen angst meer. Die is verdwenen… in het Niets. Waar dus niet alleen dingen uitkomen maar kennelijk ook dingen in verdwijnen. De bange mens is een heldere mens geworden (voor hoelang het duurt natuurlijk). Helder, in rust, vredig en heel wakker, alert, luisterend en ontvangend, hoe subtiel het signaal ook is. En uit het grote Niets komt Alles. Alles wat de mens op dat moment nodig heeft.
Het alles
Hoe meer contact met het grote Niets, hoe meer alles komt. En dat is niet zo verwonderlijk omdat die diepe stilte in jezelf, hetzelfde Niets is. Dat veld van al het weten, van de verbinding met alles en iedereen. Dat bevindt zich precies daar: in ons! En vanuit die verbinding, komt alles, via een eigen subtiele taal: de taal van de afstemming noem ik het, van het willen luisteren en hóren in de stilte. De taal van het voelen trillen in je lijf bijvoorbeeld, van warmte of kou ervaren, wat we leren te vertalen naar een ‘ja’ of een ‘nee’ of de taal van een hart dat volstroomt. Op die manier ‘bestellen’ we Alles wat we willen, uit het grote Niets.
Maarrrr, bestellingen onder druk van de angst van de bange mens, pakken heel anders uit, komen niet aan of worden retour gezonden met ‘error 404’ (of welke code dan ook).
Super spannend
Wanneer je in jezelf de regeldruk ervaart, de drang om een situatie te controleren of ervan weg te lopen, probeer dan de volgende keer eens of je Niets kunt doen en de stilte daarvan kunt ervaren. Super spannend is dat in het begin: in een vergadering, met een nieuwe date, met je partner misschien ook of je ouders. De stilte die valt, kan zulk ongemak oproepen in jezelf, dat ‘ie niet goed is uit te houden. Probeer het dan júist uit te houden. Laat ontstaan wat uit het Niets komt. En ervaar de opluchting dat je bent gebleven en kon zijn met wat er was. Ervaar de prachtige orde in wat wij chaos noemen. Een orde die zorgt voor het ontvouwen van de dingen van het leven, zoals we dat zelf niet kunnen bedenken, als bange mens. We hebben die zorg als kléin mensje immers ook nooit geleerd.
De verbinding die we allemaal hebben
Afbeelding van Terry McGraw via Pixabay
Dus de volgende keer dat je jezelf of iemand anders hoort zeggen: ‘het kwam uit het niets’, dan weet je: het kwam uit het alles wat er is en dus door de verbinding die je met dat alles en iedereen hebt. De verbinding die we allemaal hebben, dus ook met elkaar.
Liefs, Nynke
PS: Wil jij de stilte in jezelf steeds meer ervaren? Wil je de spanning leren uithouden en je antwoorden van daaruit laten komen? Maak kennis met mij en hoe ik werk in een gratis kennismakingsgesprek. Heb je vragen? Mail me op info@soultouching.nu
Geef een antwoord