Nee, dit is geen sm-achtig verhaal. Tenminste niet zoals we gewend zijn daarover te praten. Ik bedoel in dit geval ook geen fysieke pijn maar emotionele pijn. Het is opmerkelijk hoe graag we daaraan vasthouden. Of jij niet?
Een kijkje in mijn keuken
Licht
Als jong kind was ik licht, blij en energiek. Als baby al gaf ik heel duidelijk aan hoe ik het licht in mijn leven wilde. Met mijn hoofd draaide ik consequent naar het buitenlicht. Hoeveel capriolen ik met mijn kleine lijfje daarvoor ook moest uithalen. Toen mijn ouders dit doorhadden werd mijn wiegje bij het raam gezet en dan nog sliep ik altijd met mijn hoofd in een draai, mijn ogen gericht naar waar het licht vandaan kwam, voor ik ze sloot.
Opgroeiend bleef ik ‘vechten’ voor het licht, ondanks de moeilijke omstandigheden thuis. Het leven was mooi, ik genoot en creëerde prachtige dingen voor mezelf: een bruisend en avontuurlijk tienerleven, vroege zelfstandigheid en gevoelsmatig onbegrensde vrijheid. School en studie waren, naast de zorg voor goede cijfers, vooral spel. Bijbaantjes dekten alle kosten. Reizen en werken in het buitenland, andere talen leren, avontuur, nieuwe mensen ontmoeten… mijn leven bruiste en ik genoot met volle teugen.
Schaduw
Er kwam wat schaduw over het zonnetje dat ik was, aan de start van mijn volwassen leven, met mijn eerste baan. Dat volwassen leven leek de zon wat minder geïntegreerd te hebben: serieus zijn, hard werken, geld verdienen, nog meer geld verdienen en competitie zetten de toon. En vooral doen wat je wordt gezegd, fouten maken is strafbaar en creativiteit… hmmm, liever niet.
Tot ik na wat omzwervingen mijn zonnetje gewoon meenam in mijn werk door in 2000 mijn eigen toko te starten en mensen te begeleiden, op zoek naar hún zon. Al pratend vonden we telkens opnieuw lichte wegen. Ze lieten schaduwen los en waren gelukkig met gemaakte keuzes. Ze kwamen thuis. Wat een kado, dit werk.
Toch werd mijn schaduw sterker: mijn lichaam vertoonde kuren en in 2005 kon ik door uitputting en pijn niet veel meer. Mijn bekken, ruggen- en nekwervels bleken allemaal te zijn doorgezakt. Dat moest worden rechtgezet. Mijn inkomstenstroom droogde op en tevens veel vriendenstromen.
Heel
Maar alles, werkelijk alles heelt. Want alles wil naar het licht, net als die bloemen die nu weer overal opkomen en opengaan. De zon is ook hun ijkpunt. En zo heelde ik ook mezelf, ondersteund door bijzondere mensen. Het werd weer lichter. Een prachtige relatie kwam, en ging voorbij. En al die tijd heb ik mijn schaduw onderzocht, als vanzelfsprekend. Je moet het ‘spook’ in de ogen kijken, toch?
Wie ben je zonder schaduw?
En opeens was daar mijn realisatie: jee, wie ben ik eigenlijk zonder die schaduw? Blijft er dan wel iets van mij over? Tot mijn verbazing ontdekte ik bij mezelf hoe vergroeid ik was geraakt met die donkere kant. Hoe gehecht ik was en niet bereid die vertrouwde metgezel te laten gaan. Afscheid nemen valt niet mee… tenminste dat zegt die donkere kant. Die kant die uitgaat van verlies, van gemis, onvolledig zijn en behoeftig.
Gelukkig
Terwijl mijn grootste behoefte, mijn geluk, gewoon in mij zit. Het heeft er altijd gezeten en is niet weg te krijgen. Het is dat wat licht voelt. Het zijn die kriebels in je hartstreek, de stromen door je hele lijf. Het is het meest vanzelfsprekende, het dichtste bij van alles wat je in je leven hebt geleerd. Het is als het volgen van je adem en wat daaruit ontstaat. Het is zo makkelijk als onze meest natuurlijke beweging is, de beweging naar het licht, net als bij bloemen.
En jij?
Wie ben jij zonder je verdriet, je gemis, je onmacht, je boosheid, je angsten? Kun je je er een voorstelling van maken? Wat blijft er dan van je over? Hoe ziet je werk of je leven eruit als er niets meer is om over te klagen? Hoe is je relatie als de gerichtheid op (de onhebbelijkheden van) de ander wegvalt? Hebben jullie nog iets om over te praten? Wat is nog de lol als je niets meer goed kunt maken na een ruzie? Kortom: hoe ondragelijk is jouw bestaan als je kiest voor licht?
Gewoon wat vragen, die ik ook mezelf blijf stellen. Heb jij hier antwoorden op? Of nemen je vragen juist toe?
Als je voelt dat jij jezelf in de weg staat, ben ik graag even een metgezel voor jou.
Ik licht bij in wat je vertelt, verhelder je vraag en raak de vreugde in ons contact en dus de vreugde in jou. Laat je raken en ervaar hoe (en met wie) jij verder wilt op je pad. Het is makkelijker en dichterbij dan je misschien nu denkt. Voel je vrij om jouw gratis Losmaaksessie bij me te boeken. Je bent welkom op www.movente.nl/gratis
PS: aanstaande vrijdag 7 april tussen 14-18u zit ik weer op locatie in Amsterdam (De Plantage, Plantage Kerklaan 36) voor een live Losmaaksessie. Geef je op www.movente.nl/gratis en zet erbij dat je graag een live gesprek wilt.
Geef een antwoord